- spytać się
- spytać się {{/stl_13}}{{stl_17}}ZOB. {{/stl_17}}{{stl_7}}pytać się {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
spytać się
Look at other dictionaries:
pytać się – spytać się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co pytać I – spytać: Pytać się o godzinę, o miejsce postoju, o rodzinę. Trzeba spytać się o drogę do miasta. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spytać — dk I, spytaćam, spytaćasz, spytaćają, spytaćaj, spytaćał, spytaćany «zwrócić się do kogoś z pytaniem; zapytać» Spytać o godzinę. Spytać kogoś o zdrowie. Spytać siostrę (siostry) o rodziców. spytać się to samo, co spytać Spytać się o drogę … Słownik języka polskiego
zebrać się — 1. Zebrać się na odwagę «zdecydować się na coś, na co wcześniej nie miało się śmiałości»: Zebrała się na odwagę i weszła do dyżurki. Przeprosiła, że przeszkadza, ale musi o coś spytać. M. Gretkowska, Podręcznik. 2. Zebrać się w sobie a) «naprężyć … Słownik frazeologiczny
zbierać się — 1. Zebrać się na odwagę «zdecydować się na coś, na co wcześniej nie miało się śmiałości»: Zebrała się na odwagę i weszła do dyżurki. Przeprosiła, że przeszkadza, ale musi o coś spytać. M. Gretkowska, Podręcznik. 2. Zebrać się w sobie a) «naprężyć … Słownik frazeologiczny
popytać — dk I, popytaćam, popytaćasz, popytaćają, popytaćaj, popytaćał «spytać wielu, spytać jednego po drugim; pytając kolejno, dowiedzieć się czegoś; wywiedzieć się» Popytać ludzi, co o tym sądzą. Popytać uczniów na egzaminie. Popytać przechodniów o… … Słownik języka polskiego
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… … Słownik frazeologiczny
za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… … Słownik języka polskiego
zadać — dk I, zadaćdam, zadaćdasz, zadaćdadzą, zadaćdaj, zadaćdał, zadaćdany zadawać ndk IX, zadaćdaję, zadaćdajesz, zadaćwaj, zadaćwał, zadaćwany 1. «wyznaczyć coś komuś do wykonania, opracowania, rozwiązania, do nauczenia się» Zadać uczniom lekcje do… … Słownik języka polskiego
grzecznie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., grzecznieej {{/stl 8}}{{stl 7}} tak, jak tego wymagają zasady zachowywania się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Grzecznie ukłonić się, spytać kogoś o drogę. Dzieci bawią się grzecznie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
